De eerste stageweek
15 februari 2019 - Paramaribo, Suriname
Amper bijgekomen van de indrukken op de eerste stagedag, was het alweer tijd voor de tweede! De dag begon rustig met de controle van de vitale functies en het uitdelen van de medicatie. Halverwege de dienst kwam de hoofdzuster langs om alle zusters te vertellen dat we mondkapjes moesten gaan dragen, omdat er op de CCU een patiënt met de Mexicaanse griep opgenomen was. Omdat de CCU slechts met 1 schuifdeur aan de cardiologieafdeling verbonden is, moesten ook wij met mondkapjes werken.
Een zuster vroeg of ik mee wilde gaan naar de echokamer met een patiënt. Na lang wachten bij de echokamer, konden we met de patiënt naar binnen. Bij de patiënt zou een biopt van zijn linker long worden genomen. De zuster en ik mochten bij het onderzoek aanwezig zijn, we konden hierdoor alles zien en kregen zelfs uitleg van de dokter die het onderzoek uitvoerde! Het onderzoek was erg interessant om te zien! De patiënt moest op zijn rechter zij gaan liggen, zodat de dokter een echo kon maken van zijn linker long. Door middel van de echo zocht de dokter het stukje long op waar een punctie van genomen moest worden. Het duurde erg lang om het juiste plekje te vinden, maar toen het eenmaal gevonden was, kon de thoraxwand verdoofd worden. Er kwam een lange spuit aan, waarvan zelfs de zuster naast me even een paar keer moest slikken! De thoraxwand werd verdoofd en de longpunctie kon met een speciale, nog langere, naald genomen worden. Het biopt werd in een buisje gedaan, de plek van de injecties werd dichtgeplakt en we konden terug naar de afdeling!
De ochtend begon de derde dag met het brengen van een patiënt naar de afdeling angiografie. Terug op de afdeling begonnen de dagelijkse bezigheden op gang te komen. Samen met een broeder ging ik een patiënt wassen en haar OK-wond op het been verzorgen. Het wassen was zo klaar, zeker met zo'n sterke broeder! De wondzorg nam uiteraard iets meer tijd en aandacht in beslag. De broeder vertelde dat de wond was van een bypassoperatie van 4 maanden geleden. Daarnaast vertelde de broeder dat de artsen in eerste instantie het been wilde amputeren, maar dat ze toch hebben besloten dat het een poging waard is om het te laten genezen. Bij het eraf halen van het verband, kwam een grote wond tevoorschijn. De wond werd verzorgd met gaasjes met jodium voor de reiniging. Vervolgens werden er gazen omheen gelegd om de wond af te dekken. Als laatste werd het been gezwachteld met verbandrollen, zodat alle gazen goed op z'n plek zouden blijven.
Bij verschillende patiënten zou bloed afgenomen worden. Vandaag mocht ik meekijken, maar hopelijk mag ik het snel zelf doen! Toch wel lastig… want door de donkere huidskleur, zie je geen blauwe aderen lopen! Dat wordt voelen waar de aderen verstopt zitten! Ook bij het bloedprikken merk je hoe creatief de broeders en zuster zijn geworden wanneer niet al het materiaal aanwezig is. Ze hebben namelijk weinig stuwbanden, maar daar hebben een goede oplossing voor gevonden! Er wordt een plastic handschoentje gepakt, de duim en de middelvinger worden aan elkaar geknoopt en we hebben een band! Vandaag mocht ik leren hoe ik een ECG moet maken. Stikkers op de juiste plek, de juiste draden er op aansluiten en we hebben een ECG! Erg interessant om te zien hoe de technologie hier werkt!
Het was een enorm leerzame eerste week! Ik ben benieuwd hoe de volgende weer zal verlopen!
Veel liefs uit Suriname!
Klinkt geweldig allemaal. Goed gedaan meissie!
Als je in de komende maanden de gelegenheid krijgt om een uitstapje te maken, raad ik Moengo aan. Prachtige tocht door het oerwoud (met jeep goed te doen) en....daar overvaren naar Albina (Frans Guiana) om stokbrood en Franse wijn te kopen... XXX
Mooi om te lezen.
Hoe anders kan het zijn.