De eerste stageweek

15 februari 2019 - Paramaribo, Suriname

Amper bijgekomen van de indrukken op de eerste stagedag, was het alweer tijd voor de tweede! De dag begon rustig met de controle van de vitale functies en het uitdelen van de medicatie. Halverwege de dienst kwam de hoofdzuster langs om alle zusters te vertellen dat we mondkapjes moesten gaan dragen, omdat er op de CCU een patiënt met de Mexicaanse griep opgenomen was. Omdat de CCU slechts met 1 schuifdeur aan de cardiologieafdeling verbonden is, moesten ook wij met mondkapjes werken. 

Een zuster vroeg of ik mee wilde gaan naar de echokamer met een patiënt. Na lang wachten bij de echokamer, konden we met de patiënt naar binnen. Bij de patiënt zou een biopt van zijn linker long worden genomen. De zuster en ik mochten bij het onderzoek aanwezig zijn, we konden hierdoor alles zien en kregen zelfs uitleg van de dokter die het onderzoek uitvoerde! Het onderzoek was erg interessant om te zien! De patiënt moest op zijn rechter zij gaan liggen, zodat de dokter een echo kon maken van zijn linker long. Door middel van de echo zocht de dokter het stukje long op waar een punctie van genomen moest worden. Het duurde erg lang om het juiste plekje te vinden, maar toen het eenmaal gevonden was, kon de thoraxwand verdoofd worden. Er kwam een lange spuit aan, waarvan zelfs de zuster naast me even een paar keer moest slikken! De thoraxwand werd verdoofd en de longpunctie kon met een speciale, nog langere, naald genomen worden. Het biopt werd in een buisje gedaan, de plek van de injecties werd dichtgeplakt en we konden terug naar de afdeling!

De ochtend begon de derde dag met het brengen van een patiënt naar de afdeling angiografie. Terug op de afdeling begonnen de dagelijkse bezigheden op gang te komen. Samen met een broeder ging ik een patiënt wassen en haar OK-wond op het been verzorgen. Het wassen was zo klaar, zeker met zo'n sterke broeder! De wondzorg nam uiteraard iets meer tijd en aandacht in beslag. De broeder vertelde dat de wond was van een bypassoperatie van 4 maanden geleden. Daarnaast vertelde de broeder dat de artsen in eerste instantie het been wilde amputeren, maar dat ze toch hebben besloten dat het een poging waard is om het te laten genezen. Bij het eraf halen van het verband, kwam een grote wond tevoorschijn. De wond werd verzorgd met gaasjes met jodium voor de reiniging. Vervolgens werden er gazen omheen gelegd om de wond af te dekken. Als laatste werd het been gezwachteld met verbandrollen, zodat alle gazen goed op z'n plek zouden blijven. 

Bij verschillende patiënten zou bloed afgenomen worden. Vandaag mocht ik meekijken, maar hopelijk mag ik het snel zelf doen! Toch wel lastig… want door de donkere huidskleur, zie je geen blauwe aderen lopen! Dat wordt voelen waar de aderen verstopt zitten! Ook bij het bloedprikken merk je hoe creatief de broeders en zuster zijn geworden wanneer niet al het materiaal aanwezig is. Ze hebben namelijk weinig stuwbanden, maar daar hebben een goede oplossing voor gevonden! Er wordt een plastic handschoentje gepakt, de duim en de middelvinger worden aan elkaar geknoopt en we hebben een band! Vandaag mocht ik leren hoe ik een ECG moet maken. Stikkers op de juiste plek, de juiste draden er op aansluiten en we hebben een ECG! Erg interessant om te zien hoe de technologie hier werkt! 

Het was een enorm leerzame eerste week! Ik ben benieuwd hoe de volgende weer zal verlopen! 

Veel liefs uit Suriname! 

WhatsApp Image 2019-02-15 at 13.15.06

Foto’s

12 Reacties

  1. Nicole de Leer:
    15 februari 2019
    Wowww Mila!! Wat een andere wereld hé. Wat doe je het toch goed meid!! En wat zullen de patiënten blij zijn met zo'n zuster als jou. Dikke knuffel Nicole
  2. Pascale:
    15 februari 2019
    Prachtig verhaal. Mooie en leerzame week achter de rug! Nu genieten van je vrije weekend!
  3. Shirley:
    15 februari 2019
    Wat bijzonder allemaal Mila! Erg mooi dat je het allemaal mag meemaken en wat schrijf je leuk!! Veel succes daar x Shirley
  4. Willeke:
    15 februari 2019
    Dank Mila dat je je ervaringen zo met ons wilt delen. Het is echt heel leuk om te lezen. Fijn weekend en tot de volgende blog. Xxx
  5. Oma Riky:
    15 februari 2019
    Na 3 jaar studeren om je punten halen, breng je het nu in de praktijk. Je wordt een TOP verpleegkundige met deze ervaring. Je bent een kanjer!!!!!! Dikke kus en veel liefs.
  6. Pascale:
    15 februari 2019
    Lieve schat je eerste stage week zit er op. Wat een avontuur. Heel wat anders dan de thuiszorg in Apeldoorn. Je geniet wel volop zo te zien. Pas 19 en dan al zo op pad. Ben super trots op je. Veel liefs mama
  7. André:
    16 februari 2019
    Wat een belevenissen weer zeg, ben benieuwd of je ook wat van de , gelukkig, strengere Nederlandse manieren van werken daar mag doorgeven. 🤔😅
  8. Pauline:
    17 februari 2019
    Wat een leerzaam avontuur Mila! Een hele mooie tijd daar in Suriname!
  9. Lenie:
    17 februari 2019
    Toppie Mila, dat je ook gelijk mee ‘ aan de bak kunt’ . Dat is nog eens echt stage lopen . En als je straks ook zelf bepaalde handelingen mag verrichten doe je toch mooi veel ervaring op . Leuk die creative oplossingen vh personeel! Geniet nog vh dit weekend ( hier bijna voorbij maar jullie paar uur later ) en morgen met nieuwe energie naar nieuwe avonturen . Pieter vraagt of je bij gelegenheid foto vh Torarica hotel en warenhuis Van Kersten ( tegenover concurrent De Vries) wilt maken. Pieter werkte lang geleden voor het Kersten- concern en logeerde in Torarica. Liefs, Lenie en Pieter
  10. Merel:
    18 februari 2019
    Ookal vind ik al die bloed verhalen maar eng, vond ik het toch weer echt leuk om te lezen!
  11. Pieter van Buijtenen:
    19 februari 2019
    Hoi Mila,
    Klinkt geweldig allemaal. Goed gedaan meissie!
    Als je in de komende maanden de gelegenheid krijgt om een uitstapje te maken, raad ik Moengo aan. Prachtige tocht door het oerwoud (met jeep goed te doen) en....daar overvaren naar Albina (Frans Guiana) om stokbrood en Franse wijn te kopen... XXX
  12. Annet Welmers:
    19 februari 2019
    Na je eerste dag. Dus al weer heel wat indrukken opgedaan.
    Mooi om te lezen.
    Hoe anders kan het zijn.