Voltzberg

Het is eindelijk tijd voor de laatste berg, de tocht die het zwaarst schijnt te gaan worden en die het verste weg ligt van de bergen. Nou dat hebben we geweten! Om bij het kamp aan te komen, hebben we bijna 6 uur in de minivan moeten zitten en bijna 4 uur op een boot! De boottocht was echt prachtig, waarbij we weer ongelofelijk veel jungle hebben mogen zien. Na een tocht van 10 uur, kwamen we eindelijk aan bij een prachtig kamp!
Bij aankomst konden we ons slaapplekje weer verwelkomen, namelijk een hangmat! De hangmatten hingen in een houten lodge, op 3 hoog. We hadden hiermee uitzicht over wat de jungle allemaal te bieden heeft en op de Raleighvallen, zo vanuit onze hangmat. We kregen de mogelijkheid om de apen te voeren met banaantjes. De aapjes pakten de stukjes banaan heel zorgvuldig uit je hand, terwijl sommige apen zelfs nog een kleintje op hun rug hadden.

Na het eten was het tijd voor een nachtelijke wandeling. Vooral nachtzwaluws waren in grote hoeveelheden aanwezig in de jungle. Daarnaast kregen we de mogelijkheid om beesten vast te houden. Ik was eerst enorm nieuwsgierig! Maar toen bleek dat we op zoek waren naar vogelspinnen, kreeg ik toch wel klamme handjes! Voor ik het wist stond ik met een vogelspin in mijn hand! Als een boer met kiespijn sta ik maar richting die vogelspin te kijken, wat een prachtfoto is dat geworden zeg hahaha! Terwijl ik in Nederland al om ieder spinnetje sta te springen en gillen, is dit toch wel even andere koek! Wat een wandeling was dit zeg!  

Het is eindelijk zo ver! Na het ontbijt gaan we eindelijk vertrekken richting de Voltzberg. Het was slechts een klein stukje varen naar het beginpunt van onze tocht, waarin we 17 km af zouden leggen om naar de top en terug te gaan. Tijdens het eerste stuk van onze tocht kregen we al vroeg gezelschap boven ons. Doodskopapen en Kapucijnapen volgden ons op de voet vanuit de boom, terwijl we stevig doorliepen. Al snel hadden we ook eindelijk de boskip gezien, een vogel waar veel vogelspotters speciaal voor naar Suriname komen! Het was een flinke tocht naar boven, waarin ik helaas nog meer gezelschap kreeg! Ik liep over het smalle pad waar veel bladeren op lagen, toen ik slechts enkele centimeters naast een ratelslang stapte! Ik zag ineens zijn hoofdje boven de bladeren uit komen, met zijn tongetje ratelend om zich heen en ogen die niet heel vrolijk keken! Uit reactie trok ik snel mijn voet weg, net op het moment waarop hij wilde bijten! Eerst een vogelspin, nu een slang, ze moeten me wel hebben dit weekend! Nou, met een hartverzakking rijker konden we verder!
Na 7 km afgelegd te hebben, stonden we aan de voet van de top van de berg, waarin we de laatste 1,5 km af zouden leggen. We konden de top van de berg al zien! Ik kon me niet voorstellen dat we zo hoog zouden gaan komen! Het zwaarste deel van de tocht kon beginnen, ruim een uur omhoog klimmen! Met klimmen bedoel ik ook letterlijk klimmen, waarbij ik met mijn lengte echt mijn handen en voeten nodig had om de rotsblokken op te komen! De zon was enorm warm en brandde enorm in onze nek! Toen we eindelijk boven waren, werden we warm ontvangen met een prachtig uitzicht! We konden 360 graden om ons heen kijken, waarin we alleen maar jungle en bergen zagen! Met open mond stonden we van het uitzicht te genieten en foto's te maken. Het gevoel en hoe ver en breed je van je af kon kijken, krijg je helaas nooit op een foto! Maar voor ons was het echt speciaal om daar op de top van de berg te staan!
We vonden het enorm jammer dat we alweer naar beneden moesten! Na een klein uur te hebben genoten, geluncht en een hele boel foto's gemaakt te hebben, was het toch echt tijd om te gaan beginnen aan de afdaling. Ook de afdeling vergde veel energie, maar ook hierin hebben we nog veel van de jungle mogen genieten. We hebben de boskalkoen nog mogen zien vliegen en ook ara's hebben we in de toppen van de bomen zien zitten. Uiteindelijk hebben we er inclusief de pauzes en het uurtje op de top van de berg, bijna 8 uur over gedaan om de zware klim naar de top en terug te maken! Maar het was het absoluut meer dan waard!

De laatste ochtend hebben we een laatste wandeling gemaakt naar de Moedervallen, een stroomversnelling in de jungle. De meeste mensen hadden inmiddels de blaren op hun voeten en flinke spierpijn in benen, maar met een muziekje en gezelligheid was de laatste wandeling zo voorbij! Het was alweer tijd om de lange reis te gaan maken richting de stad.

Wat vliegen de weekenden toch weer voorbij! Het was weer echt een bucketlistmomentje, zo speciaal!