Brownsberg

Wat een speciale dag hadden wij op de planning staan! Samen met Lara, mam en oma gingen we gewoon de Brownsberg beklimmen! We wisten dat het zwaar zou worden, we wisten dat we er uren voor in de auto zouden moeten zitten, maar we wisten ook dat het het waard zou zijn!

We begonnen de dag met een ruim 4 uur durende rit in de minivan richting de Brownsberg. Het zou 130 km rijden zijn, waarvan 110 km verharde weg. De laatste 20 km was onverhard en dat hebben we geweten ook! In de weg had de regen zich een weg naar beneden gebaand, waardoor er enorme gleuven in de weg waren gekomen. Onze gids omschreef de weg als een gratis bilmassage en ook daar was niks aan gelogen! Het was een flink schuddende rit naar boven, maar daar konden we eindelijk genieten van onze lunch! 

Na de lunch konden we gaan beginnen met onze wandeling. We liepen dwars door de jungle heen, waar we op open plekken van het uitzicht konden genieten en waar we onze ogen en oren open hielden voor alle dieren die we misschien zouden gaan spotten! Al snel hoorden we wat! Onze gids wees naar een boom en bovenin zaten verschillende brulapen te genieten van hun uitzicht! Ze zaten ons aan te kijken alsof zij ook aapjes aan het kijken waren! 

We liepen verder de jungle in, waarmee het steeds meer glibberen en glijden werd. We kwamen langs een open plek, waar we uitzicht hadden over het Brokopondostuwmeer, ter grootte van de provincie Utrecht! Later kwamen we op het punt aan waar we de keus moesten maken of we de Leovallen of de Irenevallen wilde bekijken. De Leovallen zou nog slechts 5 minuten klimmen worden, maar de Irenevallen nog ruim 2 uur. Keuze maken? We keken elkaar aan en besloten meteen om ze allebei te doen! We begonnen met de langste tocht, naar de Irenevallen. Nog geen 500 meter naar beneden, kwamen we een andere gids tegen die zei dat we terug moesten vanwege een luipaard. Een luipaard?? Gelukkig had ik het verkeerd verstaan en zat er een stukje terug een luiaard in de boom! Wat een prachtige beesten zijn dat! We hebben vol verwondering staan kijken naar hoe de luiaard in zijn boom hing en rustig om zich heen zat te kijken! Vol verwondering liepen we weer terug naar het pad richting de Irenevallen en vervolgden we onze weg. Onderweg zijn we weer brulapen tegen gekomen en hoor je allerlei soorten geluiden die je nieuwsgierig maken! Na bijna 2 uur glibberen, glijden en klimmen, kwamen we aan bij de Irenevallen! Heerlijk om na zo'n tocht even bij te komen en onder de waterval even af te koelen! Om ons heen vlogen een aantal knalblauwe reuzevlinders, zo prachtig! Terwijl ik daar bij de waterval stond, was het ineens zo speciaal om deze tocht gemaakt te hebben met mam en oma erbij! 

Het was tijd voor de klim terug, zodat we voor het donker weer bij de minivan zouden zijn. De klim terug deden we een stuk sneller! We klommen met grote stappen, in 35 minuten terug naar boven! Toch wel een verschilletje met de heenweg naar beneden! De laatste tocht was het stuk naar beneden, richting de Leovallen. Ook de Leovallen waren prachtig om te zien! Hier konden we nog heel even bijkomen en genieten! Nu was het toch echt tijd voor de tocht terug naar boven, richting de minivan. Op het laatste stuk hoorden we weer een aantal apen! Naast de brulapen zaten nu ook White Face apen in de bomen! Ze zijn een stuk schuwer dan de brulapen, maar ze kwamen vrij dichtbij! Het is heerlijk om te zien hoe de apen door de bomen slingeren, van hun eten genieten en hoe ze soms wat takken naar beneden gooien om wat aandacht te trekken! Een stuk verderop kwamen we nog de pijlgifkikker tegen, die met zijn knalgele lijnen op zijn lichaam enorm opviel! 

Eenmaal aangekomen bij de minivan, was het dan toch echt tijd voor de weg terug! We hebben weer heerlijk genoten vandaag! Zeker omdat we deze tocht mochten maken met z'n vieren in plaats van met z'n tweeën!

Veel liefs uit SU